Potocznie nazywana neonówką, została wynaleziona przez Georgesa Claude i powołana do życia w 1909 roku. Konstrukcja jak w przypadku większości żarówek nie jest skomplikowana. Lampa neonowa to dwie elektrody umieszczone wewnątrz szklanej bańki.
Bańka wypełniona jest z reguły neonem lub innym gazem szlachetnym, bądź mieszaniną gazów. Napięcie zapalające ten rodzaj żarówki wnosi minimalnie 60 Volt. Przy pewnym ciśnieniu, kształcie przy zadanej odległości między elektrodami wartość ta może wynosić nawet kilka tysięcy Volt. Po przekroczeniu wartości minimalnej przez napięcie, wokół katody zaczynają świecić jony gazu. W zależności od składu gazu znajdującego się w bańce, światło emitowane przez tę żarówkę może przybierać różne kolory. W przypadku przewagi neonu jest to kolor pomarańczowy wpadający w róż.

Opisując neonówkę, nie sposób nie wspomnieć o najczęściej spotykanym zastosowaniu. Otóż możliwość produkowania tego rodzaju lamp o różnych kształtach spowodowała, że neony znalazły zastosowanie między innymi w budowie świecących reklam. Odpowiednia mieszanka gazu wypełniająca cienką szklaną rurkę determinuje kolor świecenia.