Właściwie dopiero wiek XVI przyniósł definicję elektryczności - stworzył ją William Gilbert. Kontynuował on eksperymenty Talesa i dzięki temu dokładnie w 1600 roku odkrył, że poprzez pocieranie elektryzuje się nie tylko bursztyn, ale również inne ciała stałe. Dla naelektryzowane ciała odpychają się - takie stwierdzenie poczynił jako pierwszy Niccolo Cabeo.
Podstawową różnicę między magnetyzmem a elektrycznością zauważył jeszcze w 1551 roku Girolamo Cardano, który pokusił się o (prawdziwe) stwierdzenie, że naturalne właściwości magnetytu, a elektryzowanie się bursztynu to dwa różne zjawiska.

Autorem kolejnego istotnego odkrycia był nijaki Stephen Grey, który doświadczalnie udowodnił, że elektrony przemieszczają się po wilgotnych przewodnikach oraz za pomocą metali. Tak powstało pojęcie "przewodnika". Ciekawym momentem w dziejach elektryczności było doświadczenie Beniamina Franklina. Współautor amerykańskiej deklaracji niepodległości oraz konstytucji w swoim eksperymencie z latawcem w czasie burzy odkrył, że chmury są naładowane elektrycznie, natomiast że błyskawica jest wielkim wyładowaniem elektrycznym. Opatentował piorunochron, a jego wkład w rozwój ludzkości został uhonorowany umieszczeniem jego podobizny na banknocie 100 $. Franklin jest również autorem dwu praw, które są kamieniem węgielnym elektrostatyki: zasady zachowania ładunku elektrycznego oraz indukcji elektrostatycznej.

Z kolei Charles Coulomb sformułował dwa kolejne ważne prawa: o odpychaniu się jednoimiennych ładunków oraz przyciąganiu się różnoimiennych. Wyliczył także, że siły działające między ładunkami są proporcjonalne do iloczynu tych ładunków i odwrotnie proporcjonalne do odległości pomiędzy nimi podniesionej do potęgi drugiej.

W 1771 roku Galvani przeprowadził ciekawy eksperyment na żabim udku, czy nóżce - przyłożone do mięśnia dwa różne metale powodowały drgania mięśnia. Ten eksperyment był podstawą do odkrycia przepływu prądu elektrycznego. Zjawisko to zinterpretował dobrze Alessandro Volta (tym razem wkład w rozwój elektryczności miał fizyk, a nie lekarz). Stwierdził on mianowicie, że dwie różne elektrody przyłożone do mokrego ciała wywołują reakcję chemiczną. Był też konstruktorem pierwszego na świecie ogniwa galwanicznego, do budowy którego wykorzystał srebrne i złote płytki i odseparował je od siebie papierem.